1974 - Έκθεση Μορφωτικού Σύλλογου Αγροτικής Νεολαίας Αγερσανίου Νάξου».

 

Αρχείο Ευαγγελίας Κ.Δημητροκάλλη

Πόπη και Ευαγγελία Δημητροκάλλη αγκαλιά "με την ταμπέλα του Συλλόγου"

Και εκεί που νόμιζες ότι όλα έχουν χαθεί και δεν είχε απομείνει τίποτα ,έρχεται ένα νέο παλικάρι  με αφορμή άλλο γεγονός και σου ανακοινώνει,σαν να μην έκανε τίποτα σπουδαίο,ότι εκείνο που αναζητάς 48 ολόκληρα χρόνια δεν έχει χαθεί ολωσδιόλου, αλλά πρόφθασε και έσωσε, με την αγάπη και την διορατικότητά του ότι είχε απομείνει,λίγο πριν πεταχτεί στον κάδο σκουπιδιών, ή καεί στην φωτιά.

Το καλοκαίρι λοιπόν του 1974(αρχές Ιουνίου) η τότε νεολαία του χωριού συστήνει τον  «Μορφωτικό Σύλλογο Αγροτικής Νεολαίας Αγερσανίου Νάξου».

Τα μέλη του Συλλόγου μαζί με την ίδρυση,αποφασίζουν τότε κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του χωριού και της εποχής ίσως και του νησιού.

Να πραγματοποιήσουν στο κτίριο της Αγροτολέσχης του χωριού μια έκθεση που θα παρουσίαζε στους επισκέπτες της, μέσα από σκεύη και εργαλεία ,τον τρόπο ζωής και εργασίας του Αγερσανιώτη γεωργού-κτηνοτρόφου και της αγερσανιώτισσας  νοικοκυράς ,μάνας και αγρότισσας.

Η απόφαση εύκολη αλλά η πραγμάτωση;

Πολύ δύσκολη, γιατί έπρεπε σε πολύ σύντομο χρόνο,μέσα στις  γυμνασιακές καλοκαιρινές εξετάσεις,οι συγχωριανοί να  μας εμπιστευτούν και να ανοίξουν τα σεντούκια και τους μιτάτους τους και να μας παραδώσουν,υπό μορφή δανεισμού βεβαίως,ότι παλιό υπήρχε και ότι οικογενειακό κειμήλιο φυλάσσονταν για χρόνια στα μπαούλα.

Ο νεανικός ενθουσιασμός όμως νίκησε τον σκεπτικισμό και κάθε αρνητική σκέψη  και ξεχυθήκαμε σε κάθε σπίτι.Οι περισσότεροι συγχωριανοί,σαν  να μας περίμεναν μας παρέδωσαν τα φυλαγμένα τους με πολύ χαρά.

Ταυτόχρονα με την ομάδα αναζήτησης του υλικού, μια άλλη ομάδα ετοίμαζε τον εσωτερικό και τον εξωτερικό χώρο της Αγροτολέσχης.

Τα αντικείμενα τοποθετήθηκαν ανά θεματική ενότητα  στην αυλή στήθηκε το αεράνι,η φούσκα και το αμόνι  του σιδερά.

Η έκθεση άνοιξε τις πόρτες της με πολύ κόσμο από την χώρα και όλα τα λιβαδοχώρια.

Χωρίς ραδιόφωνα ή άλλα τοπικά μέσα ενημέρωσης ,χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης,από στόμα σε στόμα, η ύπαρξη της έκθεσης απλώθηκε σε όλο τον νησί.Επισκέφτηκαν την έκθεσή μας ,οι ξενιτεμένοι Αγερσανιώτες,εκατοντάδες κάτοικοι του νησιού από όλα τα χωριά,Ελληνες τουρίστες  και αρκετοί από τους τότε λιγοστούς  αλλοδαπούς επισκέπτες του νησιού μας.

Λόγω της μεγάλης προσέλευσης η έκθεση παρέμενε ανοικτή  μέχρις αργά το βράδυ(με βάρδιες για να διαβάζουμε κιόλας λόγω εξετάσεων) και επί μεγάλο χρονικό διάστημα το οποίο δεν ενθυμούμαι ακριβώς,πάντως η έκθεση κράτησε μέχρι και τα μέσα Αυγούστου 1974.

Δυστυχώς από εκείνη την έκθεση χάθηκε ένα πολύ σημαντικό μέρος του έντυπου και φωτογραφικού υλικού, όπως ήταν το βιβλίο εντυπώσεων επισκεπτών όπου μέσα έγραψαν τις εντυπώσεις τους και τον θαυμασμό τους πολλοί επισκέπτες ανάμεσά τους τοπικοί θεσμικοί παράγοντες του νησιού αλλά και άλλοι των ελληνικών γραμμάτων και του πολιτισμού  που είχε καλέσει ο Ιωάννης Μαργαρίτης (Μπαρμπούνης),ο οποίος εκτός από τις εκπληκτικές  φωτογραφίες του,μέρος των οποίων σώζονται σήμερα και ψηφιοποίησα ,μας βοήθησε με την καλλιτεχνική του ματιά και στο στήσιμο του υλικού, εκτός βέβαια και της επιλογής των εκθεμάτων.

Η Ευαγγελία Κ.Δημητροκάλλη,θυμάται και συμπληρώνει: "Αυτό που θα πω είναι πως η συμβολή του Ιωάννη του Μπαρμπουνη, με το υλικό του, τις συμβουλές του και την διαρκή παρουσία του, ήταν καθοριστική. Χωρίς αυτόν δεν νομίζω να γινόταν. Θυμάμαι τα βράδια νύχτες μαζευόμαστε στο σπίτι του και συζητούσαμε μέχρι αργά, το πως θα στηθεί όλο αυτό. Γυρίζαμε να μαζεύουμε χαρανιά, λύχνους, κουτάλες ξύλινες κλπ. Για κάθε αντικείμενο που έφερνε κάποιος, γινόταν πανηγύρι. Βέβαια, όλα έπρεπε να τα ελέγξει ο Ιωάννης, πριν βρουν τη θέση τους στην έκθεση."

Για να επανέλθω στην αρχή ,ότι σώθηκε λοιπόν στις μέρες μας οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού Μιχάλη Στ.Σέργη.

Τον ευχαριστώ εκ μέρους όλων εκείνων των νεολαίων που δουλέψαμε για εκείνη την έκθεση.

Η ανάρτησή μου είναι μια προσφορά πρώτα σε εκείνους και στη συνέχεια σε όλους τους συγχωριανούς που είναι τουλάχιστον σήμερα εν ζωή για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και μας δάνεισαν τα πολύτιμά τους και στον Ιωάννη για την καθοριστική συμβουλευτική και πρακτική συμβολή του.

Οι νέοι μας ας πάρουν δύναμη δημιουργίας για κάτι ανάλογο ή καλύτερο.Η Διοίκηση του Πολιτιστικού θα βοηθήσει.

Ακολουθούν διασωθείσες  Φωτογραφίες του  Ιωάννη Μαργαρίτη (Μπαρμπούνη).

Το χωριό μας το 1974